Przed wyjazdem z ┐on╣ do Maroka wiosn╣ 1982 roku da│ Bluntowi kasetΩ z odami Om Kalthoum - egipskiej wokalistki i islamskiej "bogini". Poucza│ gitarzystΩ, aby gr╣ na£ladowa│ jej g│os. Ju┐ w Maroku Robert i Maureen odwiedzili po│o┐one na po│udniu miasto Goulemine, gdzie us│yszeli berberyjskie rytmy i pie£ni s│ynnej Niebieskiej Kobiety z Goulemine. Potem pojechali dalej na po│udnie mijaj╣c obrze┐a Sahary. Po powrocie do Anglii Robert zaprosi│ do studia w Walii Robbie' ego Blunta i grupΩ muzyk≤w z Midlands, by nagraµ sw≤j pierwszy solowy album. Id╣c za przyk│adem Jimmy'ego, wykorzysta│ p≤ƒnozeppelinowe arcydzie│o "In The Evening"

do stworzenia g│≤wnego atutu p│yty - "Burning Down One Side". Arabski klasycyzm Omy Kalthoum objawi│ siΩ w "Slow Dancer" i "Pledge Pin". Kiedy podstawowe wersje poszczeg≤lnych kawa│k≤w - nagrane z towarzyszeniem prostej, bluesowej gitary Blunta i przy udziale kilku perkusist≤w - by│y ju┐ gotowe, Robert pu£ci│ ta£my Jimmy'emu i poprosi│ o jego opiniΩ. Zaw│adnΩ│y nami emocje - wyzna│ jednemu z dziennikarzy. Siedzieli£my i rozmawiali£my o tym,┐e znalaz│em w│asn╣ drogΩ, ┐e z pomoc╣ innych ludzi sta│em siΩ niezale┐ny. Brn╣│em przed siebie i chcia│em, by zrobi│ dok│adnie to co ja. W tym samym wywiadzie trzydziestoczteroletni Robert przedstawi│ swoje credo: Nie chcΩ, by zaliczano mnie do starych pierdo│. W maju roku 1982 w Monachium Jimmy i Robert do│╣czyli w trakcie bis≤w do Foreigner, by wykonaµ utw≤r "Lucille" Little Richarda. ParΩ miesiΩcy p≤ƒniej Swan Song wyda│ pierwsz╣ solow╣ p│ytΩ Roberta. Mimo jego obaw "Pictures At Eleven " odnios│o sukces. Album zadebiutowa│ w Stanach na Top Ten i pozosta│ tam przez piΩµ tygodni, dochodz╣c do miejsca trzeciego. W Anglii osi╣gn╣│ a┐ drug╣ pozycjΩ. Jako ┐e Robert nie chcia│ graµ ┐adnych piosenek Led Zeppelin (By│oby to idiotyczne i pozbawione skrupu│≤w - cytowano go), nie odby│ w zwi╣zku z tym trasy koncertowej

promuj╣cej now╣ p│ytΩ. W tym samym czasie Jimmy powiedzia│ gazecie "International Musician": G│upia by│aby nawet my£l o kontynuowaniu Zeppelina. By│aby to potworna zniewaga dla Johna. Nie m≤g│bym graµ tych utwor≤w i odwracaj╣c siΩ widzieµ kogo£ innego za perkusj╣. To nie by│oby uczciwe. Piosenki napisane przez Roberta na p│ycie "Pictures At Eleven" wyra┐a│y g│≤wnie poczucie niezale┐no£ci i ulgΩ. Tak jakby uwolni│ siΩ wreszcie od ciemnego cienia Zeppelina.

W po│owie roku, dwa lata po rozpadzie zespo│u, Led Zeppelin stale wzbudza│ publiczne kontrowersje. Maj╣ca ponad dziesiΩµ lat kompozycja "Stairway To Heaven" wci╣┐ by│a najczΩ£ciej zamawianym utworem przez s│uchaczy ameryka±skich stacji F M, co zaczΩ│o doprowadzaµ do sza│u grupΩ baptyst≤w z po│udnia i po│udniowego zachodu Stan≤w. Pewien szanowany baptysta og│osi│ w swym radiowym kazaniu, ┐e "Stairway To Heaven" zawiera ukryte przes│anie satanistyczne. W trakcie nadawanego na ca│y kraj programu zaprezentowa│ dwie wersje "Schod≤w do nieba". Pierwsz╣, w normalnym tempie, brzmi╣c╣ tak jak osobisty hymn ka┐dego ameryka±skiego nastolatka; oraz wersjΩ drug╣, zaprezentowan╣ na zwolnionych obrotach. Jak zza mg│y dochodzi│y s│owa "Here's To My Sweet Satan" (Dla mojego s│odkiego Szatana) . Pod koniec piosenki ten sam niesamowity g│os zdawa│ siΩ m≤wiµ: "lt's Gonna Snow" (BΩdzie pada│ £nieg). Kaznodzieja twierdzi│, ┐e jest to dow≤d na wykorzystanie muzyki rockowej do przekazu wiadomo£ci Antychrysta.

W kwietniu 1982 Specjalna Komisja Zgromadzenia Stanowego Kalifornii przes│ucha│a od ty│u ta£mΩ ze "Stairway To Heaven" w przekonaniu, ┐e dziΩki "maskowaniu od ty│u" ukryto tam przes│anie ku czci Szatana. Niekt≤rzy cz│onkowie komitetu twierdzili, ┐e wyraƒnie us│yszeli s│owa "I Live For Satan" (»yjΩ dla Szatana). Led Zeppelin zosta│ uznany za agenta Diab│a, kt≤ry wabi miliony dzieciak≤w na potΩpienie zmieniaj╣c ich w nie£wiadomych uczni≤w Antychrysta i si│ ciemno£ci. Eddie Kramer, producent i in┐ynier dƒwiΩku, kt≤ry pracowa│ przy nagraniu czterech p│yt Led Zeppelin, stwierdzi│ ┐e oskar┐enia s╣ ca│kowicie i zupe│nie niedorzeczne. Dlaczego mieliby marnowaµ tyle czasu studyjnego na co£ tak g│upiego? Kramer udowadnia│, ┐e nie istnieje nic takiego jak maskowanie od ty│u i ┐e Led Zeppelin w swych piosenkach nigdy nie nagrywa│ ukrytych wiadomo£ci. Twierdzi│ poza tym, ┐e ka┐dy kaznodzieja mo┐e wzi╣µ "Stairway To Heaven" do studia nagraniowego i na│o┐yµ dowolne s│owa, by udowodniµ jak╣£ chor╣ teoriΩ.

W grudniu 1982 roku Jim mywyda│ ostatni╣ p│ytΩ Led Zeppelin - by│o to zarazem ostatnie wydawnictwo Swan Song. "Coda" stanowi│a kolekcjΩ o£miu utwor≤w zamykaj╣c╣ dwunastoletni lot Zeppelina. Utw≤r " We're Gonna Groove" (kt≤rym kiedy£ otwierali koncerty) pochodzi│ z sesji do "Led Zeppelin II" z 1969 roku. "Poor Tom" nagrany zosta│ w Bron-Y-Aur w 1970 roku, ,,I Can't Quit You Baby" zarejestrowano tego samego roku na pr≤bie dƒwiΩku w sali Albert Hall. " Walter's Walk" by│o odrzutem z sesji w Stargroves z 1972 r. Drug╣ stronΩ wype│nia│y trzy "szwedzkie" nagrania - "Ozone Baby", "Darlene" i " Wearing And Tearing" oraz utw≤r na przetworzon╣ perkusjΩ - "Bonzo's Montreux". Ten numer Jimmy zremiksowa│ w swoim nowym studiu w 1982 roku i podpisa│ jako Perkusyjna Orkiestra Johna Bonhama. Album wydano bez zbΩdnych fanfar. Sama ok│adka by│a surowa i zgrzebna a┐ do b≤lu, a jej rozk│adane wnΩtrze przedstawia│o stare zdjΩcia grupy. Krytycy jak zwykle zjechali p│ytΩ maksymalnie. "New York Times" stwierdzi│, ┐e ten pierwszy nowy materia│ od czasu £mierci Bonzo to szybka reakcja na pro£by w│a£cicieli sklep≤w muzycznych i decydentow wytw≤rni p│ytowych zdegustowanych spadkiem sprzeda┐y. Powsta│ dziΩki presji oraz jako zaspokojenie potrzeb bia│ych ameryka±skich nastolatk≤w. P│yta nie musia│a byµ dobra, bo i tak zrobiono j╣ na zam≤wienie". "Coda" w tygodniu swej premiery wesz│a na czwarte miejsce ameryka±skich notowa± i sprzedawa│a siΩ dobrze przez ca│y nastΩpny rok.